Kryształowe motyle to powieść dla ludzi o mocnych nerwach, którzy jednak mają w sobie dużego wrażliwca. Do książki podeszłam już z konkretnym nastawieniem, bo jak zwykle nie mogłam sobie odpuścić czytelniczych polecajek. Miały być łzy, brak snu w nocy, wulkan emocji i stos zużytych chusteczek higienicznych. Czy to wszystko było? Przekonajcie się sami.
Na 4 sezon Lucyfera czekałam z tak wielką niecierpliwością, że prawie padłam z wyczerpania, zanim Netflix zlitował się i rozpoczął kampanię promocyjną tego serialu. Lucyfer już kiedyś zagościł na blogu, a znajdziecie go TUTAJ. Praktycznie nie mogę uwierzyć w to, że już obejrzałam wszystkie odcinki, a teraz będę musiała czekać na kolejne – bo że kolejne będą, to nie mam wątpliwości. Dlaczego? Po pierwsze Netflix nie może tego zrobić widzom i nie wyłożyć kasy na kolejne sezony. Po drugie coś czuję, że ta
Pamiętacie króla, który nie miał żadnych skrupułów? Teraz dołącza do niego całkiem niepokorna królowa i ma zamiar sprowadzić go do parteru. Pierwsza część tej serii wywołała moją konsternację, ponieważ w swojej niewielkiej objętości zawierała to wszystko, co było niezbędne, by mnie chwycić i nie puścić do samego końca. Niepokorna królowa powtarza ten sukces, bo książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i szybko.
Jeśli brakowało Wam porządnej dawki młodzieżowej fantastyki, to Dzieci krwi i kości zaspokoją Wasz głód. Wiedziałam, że będzie dobrze, ale nie spodziewałam się, że ta lektura dostarczy mi tak dużo wrażeń. Z pewnością tę książkę mogę zaliczyć do powieści, które zalatują powiewem świeżości – wcześniej nie czytałam nic, co dotyczyłoby afrykańskiej mitologii. Autorka wykreowała jednak świat, w którym magia miesza się z rzeczywistością i trudno oddzielić jedno o drugiego.
Ten tytuł przyciągnął mnie od razu, gdy tylko pojawił się w zapowiedziach. I nie pytajcie dlaczego, bo wystarczy spojrzeć na okładkę, następnie na autorki, a nawet zahaczyć o tytuł, by wiedzieć, że Zbuntowany dziedzic mieści się w granicach tylko jednego gatunku. Penelope Ward wciąż pozostaje autorką, do której mam sentyment i nadzieję, że nie zmarnuje swojego potencjału. Ostatnio razem z Vi Keeland trochę mnie rozczarowały à propos Milionera i bogini. Dzisiaj jestem w stanie wybaczyć im te potknięcia, bo uwiodły mnie Zbuntowanym
Jesteś Gracją czy furią? Może jednym i drugim? Co, jeśli rola, do której uczyłaś się całe życie, przypadnie komuś innemu? Co, jeśli staniesz się kimś, kim nigdy miałaś nie być? Dwie siostry i los, który zadrwił z ludzkich planów. Gracja i furia to powieść, która dla mnie zdecydowanie za szybko się skończyła i chciałabym, żeby wciąż trwała i trwała. Ta młodzieżowa fantastyka na chwilę przeniosła mnie do innego świata, w którym siła, przetrwanie, a także miłość będzie musiała walczyć zarówno
Ja to bym dorzuciła do ognia Opowieść podręcznej, bo kto to widział, żeby w taki sposób przyszłość przepowiadać. I jeszcze bym się wzięła za rodzimych autorów. Może Moroza bym dorzuciła, bo z pewnością jakiś demon go opętał – normalny człowiek by tyle książek nie wyskrobał. Za Mrozem Bonda by poszła, bo jakieś za grube te książki pisze, a jeśli już mowa o kryminałach, to nie uważacie, że to natchnienie dla przyszłych morderców? Taki człowiek usiądzie, przeczyta i jeszcze mu jakieś czarne scenariusze do głowy
Do Penelope Ward przekonałam się, czytając Mieszkając z wrogiem, choć już wcześniej słyszałam dużo dobrego o tej autorce. Tworzy ona historie, które są z pozoru błahe i proste, ale zawierają w sobie jednak drugie dno, mimo że niczego więcej się po nich nie spodziewamy. W związku z tym po Napij się i zadzwoń do mnie spodziewałam się czegoś więcej. Myślałam, że autorka znów ukryła w treści coś ekstra, ale zdecydowanie się rozczarowałam. I choć nie zamierzam rezygnować z Ward, to już wiem, żeby wybierać
Po naprawdę zapierającym dech w piersiach Naturaliście przyszła w końcu pora na kontynuację losów utalentowanego doktora. Może pamiętacie, że Naturalista miał swoje wzloty i upadki (recenzja tutaj), niemniej historia naprawdę zapisała się w mojej pamięci – nawet ostatnio będąc w lesie, przypomniało mi się o makabrycznych znaleziskach Theo, a także grasującym mordercy. Nie powiem, że dreszczyk nie przebiegł mi po plecach. Powiększenie ma klimat, ma genialnego bohatera, ma grasującego po Ameryce potwora, przerażające tło wydarzeń, ale jest
Czy autorski duet może stworzyć naprawdę dobrą książkę? Okazuje się, że… daje radę. Z książkami Vi Keeland do tej pory nie miałam kontaktu, ale Penelope Ward przypadła mi do gustu. Milioner i bogini to dobra opowieść na długi wieczór z herbatą i kocem zamiast obowiązków i zmęczenia. Nie wszystko jednak w tej powieści powaliło mnie na kolana.
